A venda de porco celta será de lotes máximos por solicitante e ano de porcas xestantes ou porcas de recría 4 unidades, e de verróns, 1 unidade. Os prezos serán os de mercado e tomaranse como base os publicados na prensa provincial e autonómica cada semana. Os solicitantes deberán estar en posesión do código de explotación porcina, estar dado de alta nunha agrupación de defensa sanitaria, acreditar que teñen algún animal inscrito no libro xenealóxico da dita raza. Ademais, os solicitantes comprométense a que as porcas preñadas de recría e verróns inscritos no libro xenealóxico, a non sacrificalos no prazo dun ano, así como a cruzar as porcas exclusivamente con machos inscritos neste libro.
CARACTERÍSTICAS MORFOLÓXICAS
A raza porcina celta agrupa a animais de tamaño grande, rústicos, moi adaptados a súa explotación en réxime extensivo. Atópanse exemplares da raza en todo o territorio galego, centrándose mais na provincia de Ourense, no sur da provincia de Lugo e na rexión central e noroeste da provincia de A Coruña.
Tradicionalmente, a raza de porco celta foi criada baixo un réxime extensivo ou, cando menos, semi-extensivo. Caracterízase polo seu carácter rústico, perfectamente adaptada ao medio no que se desenvolve, pastoreando, e alimentándose de recursos naturais estacionais como landras, castiñeiros e fibelas vexetais dos extensos e ricos bosques autóctonos galegos.
Nas últimas décadas, o despoboamento rural, coa conseguinte falta de man de obra e o abandono de terras, unido á intensificación dos sistemas produtivos en busca de maiores rendementos das explotacións, provocaron que en Galicia se extinguise case por completo o hábito do pastoreo de porcos, que se produciu en Galicia. Sobre todo coa raza celta que foi cruzada con razas foráneas, máis selectas e con maiores rendementos cárnicos, ou substituída por elas, poñendo en perigo a conservación da única raza porcina autóctona galega.
As especiais características de rusticidade da raza do porco celta que lle permiten unha perfecta adaptación ás condicións do hábitat dos bosques autóctonos galegos, cargados de peculiaridades orográficas e climáticas, fan que estes animais poidan ser explotados plenamente en réxime extensivo, obtendo produtos a partir deles. de calidade excepcional, actualmente en gran demanda.
Este sistema de explotación fai tamén desta raza unha colaboradora no mantemento e control da biomasa vexetal, favorecendo a biodiversidade vexetal e o embelecemento da paisaxe, que unido ás súas peculiares características morfolóxicas, ás súas calidades reprodutivas e á calidade organoléptica dos seus produtos, fan que sexa necesario. prestar especial atención para garantir a súa recuperación e conservación.
PROTOTIPO DA RAZA PORCINA CELTA
O prototipo ao que deben responder os exemplares da raza de porco celta para a súa inscrición no libro xenealóxico é o que se detalla a continuación:
1.1.- Aspecto xeral
A raza porcina celta agrupa animais grandes, dolicocefálicos e de perfil frontonasal de subcóncavo a recto, eumétricos e longilíneos. No seu conxunto son animais rústicos e harmoniosos. O gran desenvolvemento do seu esqueleto, especialmente do terzo anterior, e a lonxitude das súas extremidades demostran a súa aptitude para camiñar, que é viva, graciosa e característica da raza.
Diferéncianse tres variedades: a de Santiago, a Barcina e a Carballina. As tres variedades son morfoloxicamente iguais e só se diferencian pola ausencia ou presenza de pigmentación e polo seu lugar de orixe, polo que as variedades Santiago e Barcina sitúanse no sur das provincias de Lugo e A Coruña e nas provincias de Pontevedra. . e Ourense, mentres que a variedade carbalina é autóctona da comarca de Carballo e comarcas limítrofes da provincia da Coruña.
1.2.- Caracteres rexionais
- Cabeza: Grande, forte, alongada e de perfil frontonasal subcóncavo a recto, sendo voluminosa no seu conxunto. Fronte plana e proporcionada, formando unha cresta afiada na liña da caluga. Fociño ancho e gordo. Grandes orellas caídas que cobren os ollos pequenos.
- Pescozo: longo, estreito e forte
- Tórax: Forte e profundo, coas costelas lixeiramente arqueadas.
- Ombros: longos, lixeiramente inclinados e claramente musculosos, facendo que o terzo dianteiro sexa máis robusto
- Lombo: Estreitos, longos (ten seis vértebras lumbares. A liña toracolumbar debuxa un arco da cruz ancha que se fai máis prominente na unión dos lombos e as cadeiras.
- Cruz dos riles: Gota, con formación muscular media. O rabo está provisto no seu extremo dunha borla de seda e está retorcido dun xeito típico.
- Barriga e órganos xenitais externos: Barriga metida, cun subliñado plano, cun mínimo de 6/6 tetinas formadas, amplamente colocadas e regularmente espaciadas. Excepcionalmente poderán admitirse cabalos con menos de 12 tetas, sempre que a súa cualificación global sexa superior á suficiente. Testículos ben formados, simétricos en lonxitude e tamaño. Vulva ben formada nas femias.
- Extremidades e macha: Extremidades ben formadas, longas e fortes, con articulacións limpas e definidas. Falanxes de lonxitude media. Patas resistentes e duras, con total ausencia de pigmentación. Marcha animada e graciosa con contornos característicos da raza.
- Cor e cabelo: A variedade Santiago caracterízase por ter unha pel rosada con total ausencia de pigmentación. A variedade barcina ten unha pigmentación pequena, como manchas circulares gris lousa, e a variedade carbalina caracterízase pola súa extensa pigmentación negra brillante que ás veces pode cubrir todo o seu corpo. Nas tres variedades a pel está cuberta de abundantes, longas e fortes sedas.
1.3.- Defectos obxectables
Segundo a descrición do prototipo racial, considéranse defectos obxectables os seguintes:
- Defectos non salientables no asentamento das extremidades
- Extremidades cortas que fan debaixo do animal.
- Fociño mal formado.
1.4.- Defectos descalificables
Segundo a descrición do prototipo racial, considéranse defectos de descualificación os seguintes:
- Conformación xeral ou rexional defectuosa en grao marcado (cabeza moi pequena e pouco voluminosa, perfil convexo, orellas curtas, estreitas ou elevadas, liña posterior recta, cruz horizontal das cadeiras e moi musculosa).
- Hernias
- Anomalías nos organos xenitais: monorquidia, criptorquidia e infantilismo
- Desenvolvemento corporal non de acordo ca idade
ESTUDOS
Dende 2006, INORDE colabora con outras organizacións e asociacións en diferentes estudos:
“O efecto da utilización da castaña na dieta de acabado sobre a calidade”, que pretende establecer o efecto da idade de sacrificio e o uso da castaña como dieta de acabado sobre a calidade da canle e da carne do porco celta.
“Estudo da capacidade do Porco Celta na limpeza e roza dos nosos montes” realizado en colaboración con ASOPORCEL.
“Criopreservación de seme da raza autóctona de Porco Celta; Creación dun Banco de Xermoplasma.”, cuxa finalidade é a selección dos mellores exemplares de xabaríns do Porco Celta, así como a obtención de seme dos devanditos exemplares para a súa conservación.
